Hindistan Cevizi

Nasıl olduğunu anlatmak zor hindistan cevizi gibi birşey. Bilemediğin şeyleri anlatırken sıkıntılar yaşarsın. Bir yandan da hislerin anlatımı kolay olmamalı. Karıncalar var buaralar da yeniden. Karıncaların çimlerden bulaştığını düşünüyorum. Kafamdaki düşüncelerin sıralarını atlayarak ağızdan çıkması gibi yazarken de öyle atlamalı yazılar. Koşuşturmalı bu sıralar, yüzmeler yok mesela. Koşuşturmalarda güzel gelmiyor değil hani. Rüzgar o zaman daha sert hissediliyor ve tokatlar diriltiyor. O yüzden seviyorum koşmaları, koşuşturmaları. Ha bir de müdaheleci tavrım hakim halen. Bundan da memnuniyetsiz değilim çünkü müdahele edilenler de memnun görünüyor. Özlemler nadir içimde, ufak bir noktada sıkıntılar yaşıyorum. Korkularım var biraz kurmadığım hayallerin yıkılması söz konusu olunca. Öte yandan kendi dünyamdan kopamamaktayım ki bu da adeta benden bağımsız hayaller zinciri demek ve bir diğer sonucu da kendi dünyamın dışındaki dünyada algı sorunları. Hayallerime bağımsız diyebiliyorum çünkü bağlılık duygusuna çokça vakit sahip olarak da hayal kurduğum oldu. Yüzümü güldüren birşeyler, bireyler yok değil. Ki onları çok seviyorum birşeylerden bağımsızca en azından öyle hissediyorum. Şu da önemli ki, yüzümü güldürmeleri içimde kahkahalara neden olduğundan çok daha güzel. Özensiz hayatları pek sevmiyorum ama galiba özenli de yaşayamamaktayım. Hindistan cevizi yalnızken bir gariptir, tatlılarla güzeldir ya, ben de tatlılarla güzelmişim gibi hissediyorum öte yandan da tatlılarla kilolu.