hicbirsey istemeyen yurekler aciyor, kalben de demisti hicbirsey istemedim ne yatak ne oda. sadece sevgi diyoruz da sadece dedigimiz kimisine vermesi kimisine almasi en guc sey oluyor. sansimiz mi oluyor sevgiyi verirken alamayanlara rastlamak, yoksa dogru zaman muhabbeti mi? dogru insan varsa var midir ki dogru zaman. ben sana gec mi geldim, ne onemi varki geldim iste.
biri bitiyor, baska bir umut geliyor, aslinda o icnde var olan umuda bi goz kirpiyor sen de gulumsuyor ve hadi diyorsun. bi anda unutuyorsun onceki kaygilari, ama korkular icine ekilmis bir kere durmuyor beynin, ekileni biciyor, bictiginden doganla yetinmeye yelteniyor. yelteniyor cunku bu isler iki kisilik kimi zaman uc kisilikken yeltenmek olabiliyor en fazlasi. gitmek oluyor yeltendiginle yetinemeyenlerle karsilasinca. gitmek diyorum da ne kadar uzaga. bir capi var bu isin merkezden yari cap uzunlugunda hep ayni mesafe. zaman giriyor denkleme. cemberden cikmanin zamani. cemberdeyken gidebilecegin uzaklik belli, yari cap kadar uzaginda merkezlediginden. geliyor zamani gidisin gidisinin. bu kez cemberden cikinca ortada bir nokta kaliyor. merkez dedigin nokta oluyor. takir takir yaziyor soyluyorum da denklemleri, her seferinde hikaye bir arti/eksi parametreyle degisiyor. ben ogrenmiyorum, zaten ogrenilecek birsey degil diyorum. hata desen hata degil, neyin dersi bu. verdigim degerleri geri alamam ya, vazgecerim, vazcayarim, duseyazarim. vazgecilmezlik hissi buruyor kimisini, onunla oyalanip duruyor. kavgasiz, kaygisiz bitiyor kimi hikayeler, bitmesi degil de yarimligi uzuyor. sonu yazilmamis hikayeler biriktirdim 7-8 senede. bir kaci sonunu kendi yazip bitirdi, bir kaci benim hikayemi dinlemek istedi, bir kaci hikaye olmadan hikaye olup gitti. gecenlerde bir akradasin da dedigi gibi birisi cikacak ve iste aradigim kitap diyecek ki o guzel hikaye yazilsin.
Yorumlar
Yorum Gönder