hatirla

her acmaya calistigimizda, her biraz daha denedigimizde bunaliyor mu bu ruhlar. birini dinliyorsun, umitlerini veriyorsun dostlarina, o guzel insanlar senin insanlarin umut dolular senin icin. tasidiklari sevgi beraberinde en guzel hayalleri getiriyor gonullerine, gonullerine gelen akla geciyor, oradan dile yansiyip sana donuyor. diyorsun benimkiler iyi ki varsiniz, iyi ki ben de sizinle varim. biraz daha gecen zaman bunu tekrar hatirlamani ruhlari vucutlarini asanlara yetmiyor. yuce gonullerde darlanir, huzurlarda kaybolur, sigamamaktandir bendine. uzme kendini guzel dostum, yuregin buyuk diye yasadigin karanliklar seni senden mahrum edemeyecek, senin sevgini, merhametini alip goturemeyecek. sancilari bunlar, yetistirdigin duygularin, ektigin verimli tohumlarin buyume sancilari. yarin kalktiginda yeniden hevessiz baslamis olmayi, bir kez daha yenik hissetmeyi at icine, onlarin bir nedeni var, tasacak hayallerin disina dogru artik gercek olarak. sen beni hatirla, sen bizi hatirla, ankarayi sev bizi bulusturdugu icin, sevmeyi sev yine, sevilmeyi de es gecme, ona olan ozlemini de es gecme ama sevenleri yine hatirla, sevdiklerini hatirla, hatirla daha dunmus gibi benim yuzume koydugun kocaman gulumsemeyi. cunku ben oyle yapiyorum, sancilarimi asamadigim her anda.