hayal falan...

küçükken hayal kurmazdım. kafamda kurduklarımla yetinmeyi bilirdim. omo ayısı en yakın arkadaşım olmayı becerebilirdi. o küçük oyuncak tabakların içinde kimsenin tadamadığı yemekler yiyebilir, masa altında kocaman bir evin havalı hanımı olabilirdim. küçük plastik sandalyemi şezlong olarak kullanarak kendimi deniz kenarında hissedebilir aynı zamanda o sandalye sayesinde son moda süper bi araba sahibi olabilirdim. evdeki çikolataları bitiren yaramaz kardeşim yaptığım tüm onaylanmayan hareketlerin sorumlusu olabilirdi.büyüdükçe yetmedi bunlar. mesela hayali kardeş olayı bi süre sonra hiç yenmedi, gerçeği gelince. hayallerim oldu gerçekten, sonra onlara sahip olmak istedim. olamayınca hayal kırıklığıyla tanışmış oldum. bi müddet sonra daha sık karşılaşmaya başladık hayal kırıklığıyla. bununla birlikte beklenti çıktı ortaya. karmaşık duygular beslediğim ve hayatımdan ayrılmayan kelime halini aldı.