Boyle bi' haftasonu

Edinbra soguguyla uzebilir. Glasgowdan gelislerimde hayranliklara karisan bir huzun birakir bende. Benim icin sokaklarinda yalnizliklari barindiran bu gorkem abidesi ayak usumesi, burun sizlamasi, kulak donmasi gibi verdigi fiziksel rahatsizliklarda da melankolili can yakisini pekistirir. 

Gecen haftaki gidisim farkini her turlu yasatsa da donerkenki sogukluk apayri sekillendi. Heyecandi bu. Gulusmelerin samimiyetini korudugunu ispat etmenin heyecani.. 

Nasil, nerede, ne alaka, ne de sacma ama 'ne' lerin cevabini hic beklemeyen bir bulusma. Ayip da olsa soylemesi, pismanliklarin tatli bir gulumsemeye donusebildigi iliskilere sahip olabilmenin verdigi o yuce bir his.

Karmakarisik degil, darmadaginik degil, cok bohem ama cok da sirali, zamanli, sade, tane tane...

Hep guzel oldugunu bilmek, kimse icin onemli olmayan, sadece iki insanin hakli cikislarinin sevincini ictenice yasanmis sozcuklere gerek  duymayan o naif takdirname. 

Hep bir ozeldin Edinbra ama bu dostluga sahitlik ederek  bende nasil bir sehre donustugune inanamazsin.